04.06.2013
CZYTAJ POPRZEDNI WPIS NA BLOGU DOTYCZĄCY TEGO TEMATU: „1. Co z tą transliteracją? Czyli jak prawidłowo zapisać alfabetem łacińskim imiona i nazwiska Ukraińców w tłumaczeniach poświadczonych (potocznie „przysięgłych”) z języka ukraińskiego”,”2. Co z tą transliteracją? Czyli jak prawidłowo zapisać alfabetem łacińskim imiona i nazwiska Ukraińców – przepisy prawa ukraińskiego”, "3. Co z tą transliteracją? Czyli jak prawidłowo zapisać alfabetem łacińskim imiona i nazwiska Ukraińców – przepisy prawa polskiego"
Działalność normalizacyjna w Polsce jest regulowana przez Ustawę z dnia 3 kwietnia 1993 r. o normalizacji (Dz. U. 1993 nr 55 poz. 251), która określa zasady prowadzenia i organizacji działalności normalizacyjnej oraz zasady opracowywania i stosowania Polskich Norm. Zgodnie z nią opracowano normę PN-ISO 9:2000 „Transliteracja znaków cyrylickich na alfabety łacińskie”, która stanowi tłumaczenie z języka angielskiego międzynarodowej normy ISO 9:1995, opracowanej w 1995 r. przez komitet TC 43 Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej (ISO), a która zastąpiła poprzednią polską normę PN-83/N-01201 w 2000 r. W starszej wersji standardu, ISO/R 9:1968, transliteracja była zależna od języka transliterowanego tekstu.
PN-ISO 9:2000 jest to system bliższy oryginalnemu międzynarodowemu systemowi wspomnianej transliteracji naukowej. Jest to tzw. norma zharmonizowana z międzynarodową normą ISO 9. Komisja zadecydowała o wdrożeniu tej normy jako identycznej z oryginałem, opartej na języku angielskim. Dlatego sposób transliteracji nie posiada polskich znaków diakrytycznych. Transliteracja ISO 9 jest niezależna od języka, w którym zapisany jest dany tekst. Tekst normy ISO 9 został przyjęty jako międzypaństwowy standard GOST 16876-71 na Ukrainie oraz jako GOST 7.79 w dziewięciu krajach: Armenii, Azerbejdżanie, Białorusi, Kazachstanie, Kirgistanie, Rosji, Tadżykistanie, Turkmenistanie i Uzbekistanie. Zarówno w Polsce jak i w innych krajach jest używana w działalności bibliotecznej, bibliograficznej, informacyjnej i wydawniczej, prowadzonej zarówno technikami tradycyjnymi, jak i z zastosowaniem elektronicznego przetwarzania danych. Jest często spotykana w katalogach komputerowych naszych bibliotek. Z treścią normy można zapoznać się na stronach internetowych katalogów, co ujednolica zapis imion i nazwisk ukraińskich autorów i znacznie ułatwia korzystanie z ich zasobów. Sposób transliteracji w niej przewidziany nie współgra jednak z przepisami polskimi czy ukraińskimi, jak również nie jest stosowana przez polskich tłumaczy czy urzędników. Sprawia Polakom trudności w prawidłowym przeczytaniu.
W naszej działalności tłumaczeniowej opieramy się (z uwzględnieniem przepisów wyżej omówionych aktów prawnych), regulaminem wewnętrznym "O transliteracji imion, nazwisk i nazw własnych, zapisanych alfabetem innym niż łaciński " opracowanym przez mnie (po kilku latach przygotowań) w bieżącym roku. Obecnie znajdujemy się w procesie wdrażania tego regulaminu w UKRAINNICE. Funkcjonuje sprawnie, ujednolica dokumenty sporządzane przez różnych tłumaczy w naszej firmie oraz uwzględnia uzasadnione zalecenia urzędników oraz interesy samego cudzoziemca. Wszelkie pytania proszę kierować na maila: tlumacz@ukrainnika.pl z dopiskiem "transliteracja".
. .